Shark Valley State Park: $ 10,-
De Naomi-wekker gaat om 7:15 uur. Een kwartier later zitten we aan het ontbijt en om 8:15 uur rijden we weg bij het hotel. De Tom Tom wil ons over I 75 (snelweg) sturen, maar wij willen liever over de 41 (2-baansweg) door de Everglades rijden, omdat we dan nog hier en daar kunnen stoppen.
Onze eerste stop is bij het kleinste postkantoor van de USA en dit postkantoor is nog steeds open.
Vanaf hier neem ik het stuur over van Roy, die het eerste uur heeft gereden. Ik heb al wat stukjes gereden in de auto, maar nog geen afstand. Ik rij de Loop Rd. in, maar durven deze eigenlijk niet af te rijden, omdat deze door reden halverwege wel onder kan staan en we dan niet verder kunnen. Daarom keer ik om en rijden we langs een terrein, waar allemaal oude 'rare' auto's staan.
Onderweg is er veel oponthoud door wegwerkzaamheden. Dit doen ze niet zoals bij ons met stoplichten, maar met een mannetje met een bord aan beide zijde waar de wegversmalling is. Op de andere kant van het stopbord staat SLOW. En als het bord op SLOW staat mag je rijden!!
De tweede stop is bij Shark Valley. Dit is een State Park/Visitor Centrum waar je met een trammetje een rondtoer kan doen, kan fietsen of wandelen door de Everglades. Wij kiezen ervoor om een stukje te wandelen. Als we zo'n kwartier gelopen hebben, ziet de lucht achter ons donker en er komt een bui aan. Daarom lopen we niet verder. Het enige wildlife dat we zien vandaag is een schildpad die de weg oversteekt. Net voordat het hard begint de regenen zijn we terug bij de auto. Snel laten we het slechte weer en de regen achter ons en rij ik de zonnige Florida Keys op.
Om 13:15 uur komen we aan bij het hotel, The Postcard Inn. De kamer is nog niet klaar, maar we mogen natuurlijk wel gebruik maken van de faciliteiten. Direct nemen we plons in het zwembad met uitzicht op zee. Het is een prachtige locatie. Roy en Milan halen de snorkels uit de auto en snorkelen langs de rand van het strand. Van boven af kan ik hen fotograferen en zie ik ook de vissen in de verschillende kleuren. Zij nemen ook de onderwatercamera mee en maken onder water ook foto's van een kreeft die tussen de rots zit. Langzaam raakt het ook hier bewolkt, maar het blijft droog.
Aan het eind van de middag eten we fish and chips en drinken we iets koels in de bar aan het strand. Hierna gaan we even douchen en omkleden. Milan wil graag nog even op de kamer blijven om te facetimen, dus Roy en ik stappen samen in de auto om het eiland te verkennen. We kijken even bij een paar winkeltjes, maar dat is niet veel en het meeste is al gesloten. Als we terugkomen bij het hotel zien we Milan op het balkon zitten en hij roept ons dat hij naar beneden komt. Samen lopen we een rondje over het resort, welke een eigen haven heeft met vooral boten waarmee je kunt gaan vissen. Ter afsluiting drinken we nog wat en eten we een klein hapje bij het restaurant op het resort.
Gisteravond zagen we op tv dat de temperatuur van het zeewater 87 Fahrenheit is. Dit is 31 C. De buitentemperatuur is gemiddeld 94 Fahrenheit, dit is 34,5 C. Af en toe schiet deze naar de 99 Fahrenheit.
Iedereen bedankt voor de leuke reacties, dat geeft veel energie om dagelijks het blog bij te houden.
@Ina, Niels &Marion, we hebben geprobeerd de motor op te vouwen en in de koffer te doen.... maar het wil niet, de koffer is te klein!!! ;-)
@ Esther, we doen inderdaad veel en genieten volop! Dolfijnen zien in zee, blijft ook altijd fascineren. Je kunt er uren naar blijven kijken. We hopen ook op een betere nacht!!
@ (O)ma, jeuk is weg hoor, nog 2 dagen prednison en antibiotica te gaan. Gezellig voor je dat Sparkie weer in z'n element is!
go het blijft maar heel mooi om naar te kijken ,geweldig ik zal het gaan missen als je terug bent. voorlopig geniet ik mee gr je moeder en oma
BeantwoordenVerwijderen